E ardhmja e pranisë ushtarake ruse në Siri mbetet e paqartë. Një analizë e Institutit Amerikan për Studimin e Luftës (ISW) thekson se ka raportime të shumta në media se Moska po evakuon bazat e saj ushtarake në Siri. Megjithatë, instituti vëren se "natyra komplekse" e qeverisë kalimtare në Siri ka të ngjarë të çojë në raporte kontradiktore nëse Rusia po zhvillon bisedime me grupet e opozitës siriane. Edhe pse xhihadistët Hayat Tahrir al-Sham (HTS) të udhëhequr nga Abu Muhammad al-Jolani kontrollojnë qeverinë e përkohshme, ata nuk kanë ende kontroll të plotë mbi grupet e ndryshme që ndihmuan në rrëzimin e regjimit të Asadit. Prandaj, mbetet e panjohur nëse Moska është në kontakt me të gjitha grupet e opozitës siriane, gjë që është një parakusht për të garantuar sigurinë afatshkurtër dhe afatgjatë të bazave të saj ushtarake në vend.
"Deri tani ka një aktivitet intensiv në Khmeimim, por jo në atë masë që do të jepte përshtypjen se objektet po evakuohen," thotë për Deutsche Welle Gustav Gressel, një ish-bashkëpunëtor në Këshillin Evropian për Marrëdhëniet Ndërkombëtare (ECFR). Sipas tij, anijet ruse po vazhdojnë stërvitjet detare në Mesdhe, por pa u larguar dhe sipas të gjitha gjasave "Rusia do të fillojë konsultimet në prapaskenë, për të ruajtur bazat".
Qasja në Mesdhe për Moskën Siç thekson
ushtaraku austriak dhe doktori i historisë ushtarake Markus Reisner, baza detare e Tartus është "strategjikisht më e rëndësishme" për Moskën, pasi prej andej "forcat mund të kanalizohen në rajonin e Mesdheut". Baza ajrore Khmeimim ishte e nevojshme për të mbrojtur regjimin e Asadit kundër rebelëve, por sot kjo domosdoshmëri duket se mungon. Përkundrazi, britaniku Mark Galeotti, autor i librit "Luftërat e Putinit", beson se të dy objektet janë njësoj të vlefshme për Moskën. “Është interesante të shihet se sa shpejt rusët u përpoqën të pajtoheshin me Hayat Tahrir al-Sham”, thotë Galeotti. Deri para pak kohësh quheshin “terroristë”, fundjavën e kaluar filluan t’i quanin “guerrilas” dhe tani shpresojnë në një marrëveshje në dobi të dyanshme”. Por çfarë mund të ofrojë Rusia nga ana e saj për të arritur një marrëveshje? "Rebelët mund të mbështeten nga Turqia, por ata nuk duan t'i nënshtrohen Turqisë," thotë Galeotti. “Dhe rusët janë mjaft cinikë dhe pragmatikë. Ata mund t'i ofrojnë HTS një mundësi për të reduktuar varësinë e saj nga Turqia. Dhe kjo jo vetëm në aspektin e bashkëpunimit ushtarak, pasi Moska tradicionalisht mban lidhje të ngushta tregtare me Sirinë”.
Nga ana e saj, Bursu Oscelik, një studiuese në Institutin Britanik RUSI, beson se rebelët nuk po nxitojnë të përmbushin shpejt dëshirat e Moskës. “Është e dyshimtë nëse HTS është e etur të shfaqet si një aleat i ri i Putinit, madje edhe për të dhënë dritën jeshile për një prani ushtarake afatgjatë të Rusisë, kur Bashar Al-Assad të ketë gjetur strehë në tokën ruse”, thotë ajo. Sipas saj, ne po hyjmë në një periudhë të gjatë negociatash, gjatë së cilës fuqitë rajonale të rajonit - veçanërisht Rusia dhe Irani - do të përpiqen të "rirregullojnë" strategjinë e tyre ndaj Sirisë.
"Lëvizja" në Libi?
Nëse rusët me të vërtetë do të detyroheshin të largoheshin nga Siria, ku mund të vendoseshin? Libia zakonisht përmendet si një alternativë e mundshme . Tashmë sot mercenarët e "grupit Wagner" po luftojnë përkrah gjeneralit Khalifa Haftar. Raportet perëndimore pretendojnë se Moska dëshiron një bazë detare në bregdetin libian, ndoshta në rajonin e Tobruk.
Por Mark Galeotti mendon se sipërmarrja do të jetë e vështirë, pasi Libisë i mungon infrastruktura e nevojshme dhe e njëjta gjë vlen edhe për alternativat më pak të dëshirueshme si Sudani apo Mali. Siç thekson politologu britanik, “kudo që të shkojnë rusët, vështirë se do të gjejnë kushte aq të mira sa ato që kanë sot në Siri”.
