Më 18 maj 1993 , në mes të rrethimit të Sarajevës , dy të rinj që refuzuan tw largoheshin nga lufta, gjetën vdekjen të përqafuar në Urën e Vrbanjës .
Bosko Brkić dhe Adira Ismić u bënë të njohur si "Romeo dhe Zhuljeta e Sarajevës ",simbole të dashurisë që i rezistuan urrejtjes dhe dhunës.
Bosko, një serb ortodoks , dhe Adira, një myslimane , u takuan kur ishin 17 vjeç dhe kaluan tetë vite së bashku .
Ata ëndërronin për martesë, një shtëpi dhe një familje, pa lejuar që feja apo kombësia t'i pengonte.
Kur shpërtheu lufta, ata jetuan për një vit në mes të konfliktit, derisa vendosën të largoheshin nga qyteti i bombarduar për të gjetur një vend të sigurt për të jetuar së bashku.
Adira kishte thënë më pas frazën që do të bëhej profetike: “ Vetëm një plumb mund të na ndajë .” Dhe me të vërtetë, më 18 maj, ndërsa po kalonin urën e Vrbanjës drejt rajonit të Grbavicës — nën kontrollin serb — ata u qëlluan nga snajperët.
Bosko u vra në vend, ndërsa Adira, e plagosur rëndë, iu afrua, e përqafoi dhe vdiq pranë tij.
Gazetari amerikan Kurt Sork e transmetoi historinë e tyre në të gjithë botën, ndërsa fotografia e trupave të tyre të pajetë, të përqafuar në mes të urës, u bë një simbol global i tragjedisë njerëzore në Bosnjë .
Trupat e tyre qëndruan aty për shtatë ditë, derisa ushtria serbe i mori dhe i varrosi në varrezat e Lukovicës. Më vonë, familjet vendosën t'i zhvendosnin dhe t'i varrosnin së bashku në varrezat e Lav në Sarajevë.
Nëna e Boskos kujton: " I rrita fëmijët e mi pa u folur kurrë për fenë apo etninë . Nuk e shihja Adirën si myslimane, e konsideroja vajzën e djalit tim dhe e doja si vajzën time."
Pavarësisht lutjeve të saj për t'u larguar për në Serbi, Bosko refuzoi të largohej nga Sarajeva pa Adirën.
Së bashku ata u përpoqën të kalonin 500 metra përmes "zonës së vdekur" të rrezikshme pranë lumit Miljačka , të ekspozuar ndaj zjarrit nga të dyja anët. Nuk u provua kurrë se kush qëlloi, ose pse.
Nëna e Adirës kujton herën e fundit që e pa: " Ajo më tha se do të shihemi përsëri sapo të mbaronte gjithçka . Ajo po buzëqeshte. Bosko ishte më i shqetësuar, por gjithmonë e qetësonte."
Historia e çiftit u bë këngë, libër dhe film.
Në vitin 2013, grupi Zabranino Pousenje u dedikoi atyre këngën "Bosko dhe Adira", ndërsa regjisori John Zaritski prezantoi dokumentarin 'Romeo dhe Zhuljeta' në Sarajevë.
Sot, Ura e Vrbanjës nuk ka monument apo mbishkrim për të përkujtuar sakrificën e tyre.
Megjithatë, për njerëzit e Sarajevës dhe për ata që besonin në fuqinë e dashurisë në mes të luftës, Bosko dhe Adira mbeten një simbol i një dashurie që mposhti edhe vdekjen.
Ndërsa së fundmi një hetim i Prokurorisë së Milanos ka zbuluar një nga faqet më të errëta të luftës në Bosnje.
Sipas të dhënave të para, disa shtetas italianë dyshohet se paguanin shuma të mëdha parash nga 80 deri në 100 mijë euro me vlerën e sotme për të marrë pjesë në ashtuquajturin “safari lufte” mbi kodrat e Sarajevës, ku qëllonin mbi civilë të paarmatosur gjatë rrethimit të qytetit (1992–1996).
Hetuesit italianë dyshojnë se midis snajperëve përgjegjës për mijëra viktima ishin edhe italianë, jo si ushtarë, por si “turistë lufte” që udhëtonin çdo fundjavë nga Trieste drejt Bosnjës për të marrë pjesë në këtë gjueti makabre njerëzish./Versus.al
