Nëse ai nuk do të ishte aq krenar për origjinën e tij, ndoshta do të ishte e vështirë të dallohej pjesa shqiptare nga ajo italiane në personalitetin e Igli Tares.
Sepse ish-drejtori i Lazios, më herët sulmuesi i Brescia-s dhe Bolonjës në Serinë A, mishëron në mënyrë të përsosur bashkimin mes dy shpirtrave.
Tare, pas kaq vitesh në vendin tonë, çfarë është për ty Itali-Shqipëri, sfida mes nënës dhe gruas?
Mbi të gjitha mund të them se është një ndeshje që do të kisha dashur ta përjetoja në fushë, është një lloj derbi emocionesh, nostalgjie. Shumë prej nesh u rritëm me kulturën dhe gjuhën italiane, kur u larguam, ne po shkonim drejt një toke që e njihnim shumë mirë.
A ka ende kjo magjepsje tek shqiptarët për Italinë?
Në realitet gjërat kanë ndryshuar shumë, tani janë italianët që vijnë në Shqipëri dhe më pas kthehen sepse bien në dashuri me të.
Pra, është e vërtetë që të dy vendet janë shumë të ngjashme.
Shumë e vërtetë, janë për nga mentaliteti, kultura dhe mbi të gjitha ka pika kontakti sidomos me Italinë e Jugut për mikpritjen dhe qetësinë me të cilën njerëzit dinë ta përballojnë jetën. Me shpirtin e duhur, pa stres Është njësoj. Ndjenja që ke në Shqipëri: edhe ata që nuk fitojnë shumë mund ta shijojnë jetën me qetësinë e duhur dhe në fakt, kur vijnë, shumë italianë ndihen si në shtëpinë e tyre, por me një mikpritje edhe më të madhe të bëjnë të ndihesh lehtësi, dhe nëse sillesh mirë, ata të trajtojnë si një të tyren.
Në fund të fundit, të gjithë jemi fëmijë emigrantësh.
Por nuk mendoj se ky është më qëllimi. Sigurisht, dikur për italianët dhe deri pak kohë më parë edhe për shqiptarët, emigracioni ishte një zgjedhje e detyruar. Por siç po thoja kohët kanë ndryshuar. Tani e gjithë Bota është një vend, thjesht shkoni në Australi ose Amerikë dhe zbuloni se kudo është plot me italianë, tani është një zgjedhje e mundësive për jetën, madje edhe Bashkimi Evropian ju bën të kuptoni se kufij të caktuar nuk ekzistojnë më.
Meqë ra fjala: çfarë do të ndryshojë me hyrjen e Shqipërisë në Bashkim?
Unë nuk e shoh Komunitetin Europian si një model për t'u ndjekur, më duket se po krijon më shumë probleme sesa zgjidhje. Të gjithë mendojnë mbi të gjitha të bëjnë interesat e tyre.
Tare, na thuaj të vërtetën. Kur tifozët e Bolonjës ju kënduan 'Golashënuesi ynë ka mbërritur në gomone', nuk ju shqetësoi as pak?
Jo, absolutisht, edhe sepse do t'i jem gjithmonë mirënjohës Bolonjës dhe sepse ishte qartë një mënyrë për të treguar dashuri, nuk ishte ofenduese. Megjithatë, në stadiume të tjera, tifozët kundërshtarë më bërtisnin për të më bërë të ndihem keq. Në Bolonja ishte diçka e thënë nga zemra, dhe në çdo rast nuk kam mbërritur me gomone, do të kem gjithmonë respekt dhe dashuri ndaj Bolonjës, sepse kështu më kanë trajtuar.
Në nivel futbolli shkëmbimi ishte shumë i fortë, nga De Biasi te Reja, nga Tramezzani te Panuçi te Edi Reja, kishit shumë trajnerë italianë.
Mjafton një fakt: në Itali janë regjistruar më shumë lojtarë me origjinë shqiptare se në të gjithë Shqipërinë, profesionistë dhe amatorë.
Sipas jush, a mund të fitojë Italia në Kampionatin Evropian?
Ata nuk janë favoritët, por janë një ekip që duhet gjithmonë t'i frikësohet dhe kanë një trajner të madh, i cili di të lëvizë mirë grupin dhe t'i bëjë ata të jenë në vendin e duhur në kohën e duhur. Buffon gjithashtu sjell shumë përvojë. për grupin, kushdo që do të përballet me Italinë do të qajë gjithmonë, për mirë ose për keq.
Dhe Shqipëria?
Ajo është shumë e re, ndoshta më e reja në Kampionatin Evropian. Ajo do të ketë një përvojë të madhe, ajo ka një nga tifozritë më të mira në Kampionatin Evropian, të ngrohtë, të lidhur me rrënjët e saj. Mendoj se do të ketë një turne të mirë, ajo është në grupin më të vështirë, por do ta shesë shtrenjtë jetën.
Dhe e ardhmja e Tares?
Pres dhe shijoj jetën, udhëtoj, shikoj shumë ndeshje. Pres projektin e duhur, do të kthehem vetëm kur të jem i sigurt.
/Quotidiano Sportivo-Përktheu: Versus
