Një mushkëri derri është transplantuar te një njeri për herë të parë në një eksperiment mund të hapë mundësi të reja për organet e nevojshme për transplant.
Shkencëtarët kinezë raportuan se kishin futur me sukses një mushkëri derri të modifikuar gjenetikisht te një mashkull 39-vjeçar me tru të vdekur, i cili kishte pësuar një hemorragji në tru.
Në eksperimentet e mëparshme, zemrat, mëlçitë dhe veshkat e derrave janë transplantuar te njerëzit në një proces të njohur si ksenotransplantim, por mushkëritë janë më delikate dhe ekzistonte frika se një organ shtazor do të refuzohej menjëherë.
Shkencëtarët thanë se mushkëria e derrit "ruajti qëndrueshmërinë dhe funksionalitetin" për nëntë ditë në trupin e burrit pa refuzim të madh ose infeksion.
Duke shkruar në revistën Nature Medicine, ekipi nga Universiteti Mjekësor i Guangzhou tha se studimi tregoi mundësinë e përdorimit të mushkërive të derrit për transplantim.
“Studimet e ardhshme mund ta rafinojnë qasjen ndaj ksenotransplantimit të mushkërive dhe t’i afrohen përkthimit klinik”, thanë ata.
Mushkëria u modifikua gjenetikisht në gjashtë gjene për të hequr substancat që provokojnë një përgjigje imune në trup dhe për të futur gjene njerëzore për ta bërë organin më të pajtueshëm dhe për të përmirësuar mbijetesën e transplantit.
Pati shenja se sistemi imunitar i burrit kishte filluar të sulmonte organin, gjë që shkaktoi disa dëmtime në mushkëri, por kjo kishte filluar të përmirësohej drejt fundit të eksperimentit.
Zbulimi i madh u përshëndet si një hap i rëndësishëm përpara në përdorimin e organeve shtazore për transplantim.
Beatriz Domínguez-Gil, drejtoreshë e Organizatës Kombëtare të Transplantit, tha: “Ky studim shënon një moment historik në mjekësinë translacionale: për herë të parë, një mushkëri derri e modifikuar gjenetikisht është implantuar në një qenie njerëzore me tru të vdekur.
“Rëndësia e këtij zbulimi qëndron në faktin se, deri më tani, eksperimentet e ksenotransplantimit tek njerëzit kishin qenë të kufizuara në veshka, zemra dhe mëlçi, por kurrë në mushkëri.
“Ky organ paraqet një sfidë edhe më të madhe për shkak të ekuilibrit të tij delikat fiziologjik: ai merr një rrjedhë shumë të lartë gjaku dhe është i ekspozuar vazhdimisht ndaj ajrit të ambientit, duke e bërë atë veçanërisht të prekshëm", tha ajo.
