Kjo verë ka qenë veçanërisht "e nxehtë", por edhe e dendur në zhvillime diplomatike kryesisht dhe veçanërisht ato që kanë të bëjnë me luftën në Ukrainë.
Më 15 gusht, takimi dypalësh midis Trump dhe Putin ishte fillimi që solli më shumë "hallka" në një zinxhir në të cilin ata që përpiqen t'i vendosin ata në një pozicion ndjekin - dhe jo vetëm në dukje - gjëra krejtësisht të ndryshme.
Lëvizja e Trump për të mirëpritur homologun e tij rus pas më shumë se tre vitesh bllokadë perëndimore i dha Putinit një "kartë" të qartë që ai vetë e njeh shumë mirë dhe e përdor, dhe në fakt me aq kursim sa ka një kohëzgjatje të konsiderueshme në kohë.
Kjo "kartë" specifike e legjitimimit nga fuqia më e madhe e Perëndimit dhe, deri shtatë muaj më parë, kundërshtari më i rëndësishëm i Moskës në planet e saj për pushtimin e plotë të Ukrainës është, siç e tregojnë ngjarjet që pasuan atë që ndodhi në Anchorage , një nga avantazhet më të rëndësishme të Rusisë.
Vizita e fundit tre-ditore e Presidentit rus në selinë e aleatit të tij më tradicional thjesht konfirmoi se ajo që do të pasojë, veçanërisht në dimrin e ardhshëm, mund të jetë më e vështira në çdo nivel si për Kievin ashtu edhe për Evropën, e cila duket përtej "ngadaltë" dhe jashtëzakonisht e vetmuar në mbështetjen e luftës ukrainase.
Vladimir Putin me mbështetjen financiare të Kinës, pavarësisht çdo hipoteke të së ardhmes dhe pozicionit të Rusisë në planin afatgjatë ndaj Pekinit, si dhe marrëveshjeve ushtarake me Korenë e Veriut dhe Iranin që nuk kanë parë dritën e ditës, por është e qartë se ato ekzistojnë dhe shihen çdo ditë në fushëbetejë, do ta çojë luftën pikërisht aty ku synonte pas tronditjes dhe pengesave të vitit të parë të pushtimit.
Në më pak se 20 ditë, Putini i ka mbushur "valixhet" e tij jo me premtime, por me mbështetje të prekshme dhe shumënivelëshe, një fakt që i jep atij jo vetëm "lirinë", por edhe "mjetet" praktike për të kthyer kohën pas dhe për të fshirë humbjet e hapura ushtarake, diplomatike dhe politike që ka pësuar si nga Ukraina ashtu edhe nga aleatët e saj.
Me atë që Putini po thotë publikisht – i cili është gjithçka përveçse i paqëndrueshëm – Evropa dhe Kievi – praktikisht ky është fronti i majtë kundër Moskës sot – duhet të përgatiten për dimrin më të vështirë dhe “të zi” që nga Lufta e Dytë Botërore . Ukraina, në fakt, ka nevoja të konsiderueshme si në armë dhe teknologji – por vetëm në mbështetje thjesht ushtarake – ashtu edhe në mbështetje ekonomike dhe energjetike. Moska, nga ana tjetër, me kohën dhe “hapësirën shumë të rëndësishme të frymëmarrjes” që Trump i ka dhënë me lëvizjet e tij, ka arritur jo vetëm të riorganizojë forcat e saj, por edhe t’i përforcojë ato me mijëra – madje edhe me ushtarë “të importuar”, si dhe me dronë.
Moska, e cila vazhdon të “luajë” me fjalë – edhe nëse e bën me mjeshtëri nëse dikush e sheh nga distanca – është e qartë se nuk ka dashur kurrë një fund të një lufte që është qartësisht ekzistenciale për njeriun që ka përcaktuar fatin e saj për më shumë se 20 vjet. Qëllimi i Kremlinit që në fillim ishte dhe mbetet parada e ushtrisë ruse në sheshin Maidan të Kievit - edhe nëse bulevardet ukrainase janë shumë më të vogla se ato në Pekin nga të cilat Putini mori ide dje...
SHBA-të mbeten faktori kyç, por i paparashikueshëm në zhvillimet nën Trump, por duke gjykuar nga ato që janë thënë nga Presidenti Amerikan, Moska do të duhet të bëjë diçka ekstreme - dhe për të dhënat e Kremlinit jashtëzakonisht të vështirë - në mënyrë që ta ofendojë personalisht Trumpin në mënyrë që të ndryshojë qëndrimin dhe qasjen e tij ndaj situatës.
Përndryshe, është e qartë se çfarëdo sanksionesh ekonomike ose diplomatike që Presidenti Amerikan vendos në Zyrën Ovale, dëmi do të jetë i pashmangshëm, pasi Moska tashmë është kujdesur të fortifikohet për këtë eventualitet. Tarifat ndaj Indisë ishin kambana, por një kambanë që Putini jo vetëm që e dëgjoi, por edhe u sigurua ta vendoste në Pekin për gjërat që nuk e shqetësojnë.
Cilado qofshin zhvillimet, pesë muajt e ardhshëm mund të jenë më kritikët e kësaj krize të veçantë, një krizë që, nëse faktet mbeten ashtu siç janë, nuk ka gjasa të arrijë - për shumë njerëz, ta tejkalojë - Luftën e Dytë Botërore në kohë dhe qartësisht do t'i shtojë një faqe të errët historisë moderne të njerëzimit dhe shekullit ende "të ri" që po jetojmë./Versus.al
