Gjendja e jashtëzakonshme në nivel federal është shpallur sot, të enjten, nga Ministria ruse e Emergjencave në rajonin Belgorod , i cili kufizohet me Kurskun, ndërsa pushtimi i Ukrainës në territorin rus vazhdon.
“Situata në rajon mbetet e ndërlikuar dhe e tensionuar. Si pasojë e sulmeve terroriste të grupeve të armatosura ukrainase në rajonin e Belgorodit, u dëmtuan shtëpi dhe objekte infrastrukturore, ka qytetarë të vdekur dhe të plagosur”, tha kreu i ministrisë Aleksandër Kurenkov .
Ndërsa ofensiva e Ukrainës në Kursk, Moska vazhdon argumentin se gjithçka është nën kontroll, thekson Guardian në analizën e saj.
Pamja përfundimtare në pamjet e televizionit ukrainas të së mërkurës tregoi një gazetar që transmetonte nga qyteti Sunja , pa shenja të dukshme lufte në sfond.
Këto imazhe dukej se shpërndanin pretendimet ruse se "marshimi i shfrenuar i armikut tashmë është ndalur" dhe se ushtria ruse ka rifituar iniciativën e lëvizjeve, vuri në dukje gazeta britanike.
Ukraina pretendon se kontrollon 74 vendbanime në rajonin e Kurskut përfshirë Sunja , shpërndan ndihma humanitare dhe ul flamujt rusë në rajon, sipas televizionit ukrainas.
Rusia lojë fjalësh
Sipas analizës së Guardian , “sa më gjatë të zvarritet pushtimi, aq më e vështirë është për Vladimir Putin që ta shmangë atë si një pengesë për një përpjekje tjetër të suksesshme luftarake.
Zakonisht është një shenjë se diçka po shkon në Kremlin kur elita fillon të përdorë eufemizma për t'iu referuar asaj.
Sulmi i plotë i Kremlinit ndaj Ukrainës nuk ishte, për një kohë të gjatë, një 'luftë' ose 'pushtim', por përkundrazi një 'operacion special ushtarak'.
Siç kujton autori i analizës, "Putini refuzoi të shqiptonte emrin e liderit të ndjerë të opozitës Alexei Navalny sa ishte gjallë, duke iu referuar atij si "një personalitet të caktuar" ose "qytetari që përmendët"".
E njëjta lojë gjuhësore duket se po zbatohet tani që forcat ukrainase po përparojnë thellë në territorin rus me FSB-në duke folur për "masa" kundër një "provokimi të armatosur".
Në të njëjtin kontekst, Putin dhe zyrtarë të tjerë iu referuan "situatës", "sulmit terrorist" dhe "ngjarjeve në rajonin e Kurskut" me mungesën e dukshme të fjalëve si "pushtim" ose "kontroll ukrainas" i territorit rus.
Dhe kur guvernatori në detyrë i rajonit filloi të listonte, gjatë një video-konference, numrin e vendbanimeve të pushtuara nga ushtria ukrainase, një Putin dukshëm i irrituar e ndërpreu atë, duke i thënë që të linte gjëra të tilla për ushtrinë dhe të përqëndrohej në përshkrimin e përgjigje humanitare.
“Nivelin e stresit mund ta dëgjonit në zërin e guvernatorit më vonë në takim. Ishte shumë e qartë se ai nuk ishte i përgatitur për një luftë që do të bëhej në tokën e tij. Dhe kur u përpoq të ndante informacionin që kishte, Putini nuk e lejoi atë. Ai dëshiron të ndalojë komunikimin e çdo ngjarjeje që do të ngrejë nivelin e shqetësimit në shoqërinë ruse," vuri në dukje Olga Vlasova, një studiuese në Institutin Rusi në King's College në Londër.
Dilema
Pushtimi i pjesëve të Rusisë e bën më të ngutshme përgjigjen e një dileme me të cilën Kremlini është përballur që nga fillimi i pushtimit të Ukrainës: nëse duhet paraqitur lufta si një betejë ekzistenciale deri në vdekje me Perëndimin dhe një prelud për të tretën lufta botërore, ose nëse duhet të argumentojë se ky është një konflikt lokal që është plotësisht nën kontroll dhe nuk ka asgjë për t'u shqetësuar.
Media ruse e kontrolluar nga Kremlini ka promovuar të dyja këto narrativa kontradiktore ndonjëherë, por javën e fundit ka favorizuar versionin e dytë.
Transmetimet u përqëndruan në forcat ruse që zmbrapsnin pushtimin dhe njerëzit në të gjithë vendin që dërgonin ndihma humanitare në rajon në shenjë solidariteti, në vend të spektaklit të trupave të huaja që pushtuan tokën ruse për herë të parë që nga Lufta e Dytë Botërore.
Deri më tani, kjo duket se po shpërblehet. Studiuesja në Qendrën Eurasia Carnegie Russia në Berlin, Ekaterina Shulman, vuri në dukje se analiza e lajmeve të treguara për rusët përfshin momente të tilla si njoftimi i pushtimit fillestar, grushti i shtetit në Prigozhin, sulmet terroriste në Moskë në mars, por jo pushtimi i Kursk.
Nuk është rastësi që Putini as nuk vizitoi zonat e prekura dhe as nuk mbajti fjalime të zjarrta duke kërkuar një mbrojtje të fuqishme.
