Në një ishull të largët të Sulawesit Juglindor në Indonezi, një grup i vogël njerëzish nga fisi Buton ka tërhequr vëmendjen ndërkombëtare për një veçori të jashtëzakonshme: sy të kaltër të thellë – një pamje e rrallë dhe e pazakontë për këtë rajon të Azisë Juglindore, ku sytë e errët janë norma gjenetike.
Ky fenomen unik nuk është rezultat i ndonjë trashëgimie nga popuj me origjinë evropiane, siç mund të supozohej shpesh, por lidhet me një gjendje të rrallë gjenetike të quajtur sindroma Waardenburg. Kjo sindromë ndikon në pigmentimin e syve, flokëve dhe lëkurës, dhe në disa raste mund të shoqërohet edhe me probleme dëgjimi.
Një bukuri e rrallë me rrënjë gjenetike
Tek individët nga fisi Buton që mbartin këtë mutacion, ngjyra e syve merr një nuancë të fortë blu, që krijon kontrast të thellë me tonin e zakonshëm të lëkurës dhe pamjen karakteristike të komuniteteve indigjene të rajonit. Edhe pse sindroma është e rrallë, ajo është trashëguar përmes brezave në disa familje brenda fisit.
Shfaqja spontane e këtij mutacioni – pa ndonjë ndikim të jashtëm gjenetik – tregon se edhe në komunitetet më të izoluara, natyra është në gjendje të krijojë diversitet mahnitës përmes mënyrave të papritura.
Dëshmi e pasurisë natyrore dhe kulturore
Fisi Buton përfaqëson jo vetëm një kuriozitet biologjik, por edhe një dëshmi të pasurisë kulturore e gjenetike që ekziston në të gjithë globin. Shkencëtarët dhe antropologët janë gjithnjë e më të interesuar për të studiuar këtë popullsi, për të kuptuar më mirë mekanizmat e trashëgimisë gjenetike dhe ndikimin e saj në paraqitjen fizike.
